Tak jak Ziemia jest częścią Układu Słonecznego, tak on stanowi element składowy Drogi Mlecznej. Na tym zależności się nie kończą, ponieważ nasza galaktyka wchodzi w skład supergromady Laniakea. Jej średnica wynosi około 250 milionów lat świetlnych, dlatego mówimy o istnym gigancie.
Czytaj też: NASA wstrzymuję pracę legendarnego teleskopu kosmicznego Swift. Wszystko przez dziwne dźwięki
Na tak ogromnym obszarze mieści się nawet 100 tysięcy galaktyk. I choć mogłoby się wydawać, że nic nie zdetronizuje Laniakei, to niedawno doszło do przełomu w tej sprawie. To za sprawą supergromady Einasto, której szacowana średnica to aż 360 milionów lat świetlnych. Może w niej krążyć aż 26 biliardów gwiazd, co jest wartością trudną do wyobrażenia.
Naukowcy, próbując ułatwić wizualizację ogromu takiej supergromady, sugerują wyobrażenie sobie Słońca jako piłki golfowej. W takim scenariuszu masie gromady Einasto odpowiadałoby… Mount Everest. A przecież Słońce to już całkiem słusznych rozmiarów obiekt, zdecydowanie większy i masywniejszy od Ziemi.
Supergromada Einasto ma około 360 milionów lat świetlnych średnicy. Dotychczasowa rekordzistka miała “tylko” 250 milionów lat świetlnych
Rekordową supergromadę nazwano na cześć emerytowanego astronoma, Jaana Einasto. Za odkryciem stoją przedstawiciele obserwatorium w Tartu, którzy łącznie objęli badaniami niemal 700 supergromad. O szczegółowych ustaleniach na ten temat piszą teraz w The Astrophysical Journal. Poza identyfikacją nowej rekordzistki zwrócili także uwagę na coś innego. Wykazali, że galaktyki w supergromadzie oddalają się od siebie wolniej niż zachodzi ekspansja wszechświata.
Czytaj też: Nieznana wcześniej materia i ekspansja wszechświata. Wnioski naukowców całkowicie zmieniają sytuację
Jakie może być źródło tego fenomenu? Chodzi o wzajemne interakcje grawitacyjne między składnikami takiej supergromady. To właśnie za sprawą owego przyciągania ekspansja zachodzi nieco wolniej, ale rzecz jasna nie może zostać całkowicie zatrzymana. Astronomowie zauważyli również związek między gęstością i rozmiarem supergromady. O co dokładnie chodzi? Krótko mówiąc, gęstość supergromady spada wraz z kwadratem jej wielkości.
